De Canadese immigratieplannen voor na de COVID-19-crisis breiden een erfenis uit

Op 24 juli 2020 vond er een online bijeenkomst plaats van de Canadese ministers van immigratie. Zij bespraken de impact van COVID-19 op de Canada immigratie systeem.

De bijeenkomst was belangrijk gezien het feit dat de ministers zich realiseerden hoe belangrijk immigratie is bij het ondersteunen van het economische herstel van het land nadat de COVID-19-crisis voorbij is.

Elk van de tien provincies en drie territoria van Canada heeft een bilaterale overeenkomst gesloten met de federale overheid. De enige uitzondering is Nunavut. Het stelt hen in staat hun eigen immigratieprogramma's uit te voeren om immigranten uit de economische klasse uit te nodigen en binnen te halen.

Ook worden er regelmatig bijeenkomsten belegd tussen de twee regeringsniveaus om de huidige immigratiekwesties in Canada te bespreken en plannen te maken voor de toekomst. Tijdens de laatste bijeenkomst kwamen de ministers overeen om door te gaan met een sterk immigratiesysteem.

De samenwerking tussen de federale overheid en de provinciale overheid op het gebied van immigratie moet in deze context worden begrepen.

Immigratie wordt beschouwd als een gedeelde jurisdictie tussen de federale en provinciale entiteiten. Maar de federale wet prevaleert volgens artikel 95 van de Constitution Act van 1867. Dit is zo geweest sinds de oprichting van Canada met zijn eerste vier provincies: Ontario, Quebec, Nova Scotia en New Brunswick.

Er werden plannen besproken tussen de federale overheid en de provincies om meer immigranten aan te trekken. Dit was in de eerste jaren na de oprichting van de Confederatie.

De eerste conferentie over immigratie tussen federale en provinciale overheden vond plaats in 1868. In het jaar dat volgde, keurde de federale regering in 1869 de allereerste immigratiewet van Canada goed. Tegenwoordig is de Immigration and Refugee Protection Act (IRPA) de belangrijkste immigratiewet. wet van Canada.

Tot de jaren zestig nam de provinciale betrokkenheid bij immigratie af. De federale overheid beheerde immigratiezaken. In 1960, toen Quebec meer autonomie wilde, kwam er een verandering in de zaken. Quebec wilde meer Franstalige immigranten verwelkomen.

De overige provincies en territoria van Canada wilden in de jaren negentig ook meer autonomie op het gebied van immigratie. Ze wilden immigranten aantrekken die voldeden aan de specifieke behoeften van hun arbeidsmarkt. Daarnaast was er ook de zorg over lage geboortecijfers en een vergrijzende bevolking.

Het was deze situatie die leidde tot de lancering van Canadese PNP (Provinciaal genomineerdenprogramma).

Sinds 2003 komen de ministers van immigratie elk jaar bijeen. Het is de langste periode in de geschiedenis van Canada geweest dat twee regeringsniveaus formeel rond de tafel zaten om vorm te geven aan het immigratiebeleid.

Deze bijeenkomsten zullen ook de komende jaren blijven plaatsvinden. Er is een gedeeld constitutioneel gezag en een gedeeld belang van beide bestuursniveaus om meer immigranten in Canada te verwelkomen. Het zal deze bijeenkomsten vooruit helpen.

Tijdens de laatste bijeenkomst bespraken de ministers de impact van COVID-19 op het Canadese immigratiesysteem. Ze bespraken ook regionale economische immigratie en de planning van immigratieniveaus. Zij overwogen de goedkeuring van het federaal-provinciaal-territoriaal strategisch plan voor immigratie 2020-2023. Dit zou een schets creëren voor de Canadese immigratie gedurende de periode.

De huidige reisbeperkingen hebben invloed op het vermogen van het land om op korte termijn nieuwe immigranten te verwelkomen. Maar er is geen verandering in de langetermijndrijfveren voor het verhogen van het immigratieniveau. In het licht van het lage geboortecijfer en de vergrijzing speelt immigratie bovendien een sleutelrol bij het in stand houden van een positieve bevolkingsgroei. Immigratie zal ook de gaten op de arbeidsmarkt dichten.

Tijdens de bijeenkomst kwamen de ministers ook overeen om te blijven samenwerken bij de ontwikkeling van een nieuw Gemeentelijk Nominee Programma. Dit is veelbetekenend in het licht van de strijd van Canada om nieuwkomers naar zijn kleinere steden te drijven.

Om dit te bereiken worden immigratieprogramma's zoals PNP georganiseerd. PNP is afgestemd op de behoeften van specifieke regio's in Canada. Er zijn ook federale immigratiepilots die gericht zijn op het opvullen van de lokale en regionale lacunes op de arbeidsmarkt. Voorbeelden van deze programma's zijn:

• de pilot voor plattelands- en noordelijke immigratie
• het Atlantische immigratieproefprogramma

De volgende bijeenkomst van de ministers van immigratie zal mogelijk in het najaar van 2020 plaatsvinden. Dit zou dicht bij de aankondiging van nieuwe immigratieniveaus voor de periode 2021-2023 liggen.

Vanuit het perspectief van de immigrant zijn deze bijeenkomsten van groot belang. In deze tijd van de COVID-19-pandemie bevestigen dergelijke bijeenkomsten opnieuw de inzet van de regering om mondiaal talent van over de hele wereld te verwelkomen.

Zelfs toen de pandemie aan de gang was, hebben beide regeringsniveaus de immigratieprogramma’s draaiende gehouden. Ze verwelkomden immigranten in het land. Dit werd gedaan via Express Entry-trekkingen en PNP-trekkingen in British Columbia, Alberta, Saskatchewan, Manitoba, Ontario en Nova Scotia. De trekkingen onder het immigratiesysteem van Quebec hebben ook bijgedragen aan de vooruitgang van het Canadese immigratiesysteem.

Ongetwijfeld zullen het harde werk, de tijdige plannen en het goed ontworpen immigratiebeleid Canada naar meer welvaart drijven.

Als u wilt studeren, werken, bezoeken, investeren of migreren naar Canada, praat met Y-as, 's werelds nummer 1 immigratie- en visumbedrijf.

Als je deze blog boeiend vond, vind je dit misschien ook leuk…

Bij de laatste CEC-trekking wordt het tapijt uitgerold voor 3,343 kandidaten